Lijevo desno glumac

Glume: Zijah Sokolović

U teatarskoj strukturi rada, prvo, postoji pisac teksta. Onda režiser, koji će režirati tekst u formu teatarske predstave. Režiser, na osnovu čitanja i analize teksta, odredi “prvu dramsku radnju”, koja određuje ideju njegove buduće predstave. Čitajući zajedno tekst, na probama, režiser i glumci “objektivno” traže u tekstu elemente te ideje kao potvrdu “prve dramske radnje”. Ti elementi ideje se kriju u “datim okolnostima”, koje određuju i objašnjavaju tok dramske radnje u predstavi, karaktere likova i njihove reakcije i promjene u mišljenju ili osjećanju. Traženje, pronalaženje i analiza “datih okolnosti”, koji potvrđuju i određuju “prvu dramsku radnju” je vrlo važan proces u stvaranju buduće predstave. Onda, režiser i glumci odlaze u prostor, na pozornicu, i povezujući scenu po scenu, iz teksta, grade ideju “prve dramske radnje”. Glumačka i teatarska sredstva mogu biti “subjektivna”, jer je to stil igre koju odredi režiser, a koji glumci moraju da razumiju, da bi pronašli glumačka sredstva i u svojoj glumačkoj igri to pokazali gledaocima. Kroz to “subjektivno”, gledaoci bi trebalo da vide i razumiju ideju “prve dramske radnje”. Taj proces traženja, analiziranja, povezivanja scena iz teksta u smislenu cjelinu “pokazivanja ideje u prvoj dramskoj radnji” je umjetnost. Teatarska umjetnost! Vrijeme i Prostor od prve čitaće probe do Radnje, premijere predstave, je put u umjetnost! Glumci u tom procesu postaju mogući umjetnici. Jednom napravljena, u ponavljanju, reprizama, predstava se u igri i tekstu ne može i ne smije mijenjati, jer se time mijenja i “prva dramska radnja”! Stvarnost je teatar. I mi u svojoj stvarnosti nemamo “obaveze”, nego imamo uloge. Svaka naša uloga ima svoje “date okolnosti”. Svaka “data okolnost” pripada nekoj “prvoj dramskoj radnji”. Svaka “prva dramska radnja” ima svog režisera i pisca. “Prva dramska radnja” u stvarnosti, može biti “život”. Ili “brak”. Ili “posao”. Ili “djeca”. “Prva dramska radnja” može biti i “godišnji odmor” ili “jutarnje kupanje” ili “gledanje fudbala” ili “kafenisanje” ili “trač”. Da li naš “život” kao “prvu dramsku radnju” razumijemo objektivno ili subjektivno u “datim okolnostima”? Da li u svakodnevnom životu “prvih dramskih radnji” i mi možemo biti i postati umjetnici? Zašto nam se događa tekst “nemam vremena” ili “ako budem imao vremena” ili “ako nađem vremena”? O svemu tome priča i igra Lijevo desno glumac.